دلم از این دنیا پُره. بد جوری هم.
* * *
آهای ...
غریبه ای پشت در است
آهای...
آشنایی فریاد می زند
آهای...
کودکی پدر بر دوش می کشد
آهای...
پیرمردی جلق می زند
آهای...
دختری در آتش می سوزد
آهای...
غمگینی رگ خود را می زند
آهای...
سنگی از دور می آید
آهای...
آخوندی خون باکره ای را می مکد
آهای... مسافری آواره است
بادی بی پناه است
و دریایی بی قرار
مرگ...
مسافر و باد و دریا را میهمان می کند
بر در خانه اش ایستاده
و به دنیای گُه ما زهرخند می زند
خوش آمدید
* * *
آهای
آهای ...
غریبه ای پشت در است
آهای...
آشنایی فریاد می زند
آهای...
کودکی پدر بر دوش می کشد
آهای...
پیرمردی جلق می زند
آهای...
دختری در آتش می سوزد
آهای...
غمگینی رگ خود را می زند
آهای...
سنگی از دور می آید
آهای...
آخوندی خون باکره ای را می مکد
آهای... مسافری آواره است
بادی بی پناه است
و دریایی بی قرار
مرگ...
مسافر و باد و دریا را میهمان می کند
بر در خانه اش ایستاده
و به دنیای گُه ما زهرخند می زند
خوش آمدید
۷ نظر:
dashtam tahe shiriniee ke khorde budam o tu dahanam maze maze mikardam ke matlabeto khundam !abe dahanam khoshkid , muye tanam rast shod ! nayumade halgirito shuru kardi ?ye chiz benevis ke tu ozae nabesamane zeshte donya alaki khosh beshim (wase chand daghighe baba)
سلام حسین جان . بهمن هستم. نمی دونستم شعر هم میگی. به هر حال مشخص هست که حال و هوای خاصی داری!
می خواستم بپرسم به حس غربت کنار اومدی ؟ اگه آره چند وقته؟ اگه نه. شعر به تو کمک می کنه باهاش کنار بیای یا نه؟
خوشحال شدم وبلاگت رو دیدم.
سلام نسرین،
ببخش مزه شیرینیتو گرفتم. حالا شیرینیش چی بود؟ لازم نیست الکی خوش باشی. می تونی واقعی خوش باشی. راه داره. منم باشه. یه روز یه چیزی بگم که فقط بخندی.
در ضمن کلی محبت بهت بدهکارم. یادم نرفته.
بهمن جان،
وب لاگت رو خوندم و مطالب جالبی داشت. مثل همون قدیمها مطالبت همه اصولی وعلمی است.
بهمن جان، غربت یه بحث خیلی مفصله و بد نیست تو که یه روانشناس دقیق هستی در باره اش کار کنی.
به نظر من حس غربت ربطی به جغرافیایی که توش زندگی می کنی نداره و بیشتر مربوط به درون آدمها می شه. می تونی توی ایران زندگی کنی و احساس غربت کنی و می تونی بیرون ایران زندگی کنی و هیچ احساس غربتی هم نکنی. و یا برعکس.
وقتی نمی تونی بین احساس و اندیشه درونیت با بیرون تفاهمی برقرار کنی و حس کنی کسی تو رو نمی فهمه همیشه در غربتی. حالا هر جا باشی.
اما شعر و اصولا هنر به هنرمندها کمک می کنه که از غربت درونیشون کم کنه. یه چیزی مثل کاغذ پیدا می کنند تا باهاش تفاهم کنند. آره شعر به من خیلی کمک می کنه.
به امید دیدارهای بعدی.
دیگه نمی نویسی... ؟
آهای ...
آهای ...
آهای ...
نوشته هات هم مثل زاویه ی دید دوربین تون متفاوت و زیباست .
سلام.بعضی از نوشته هاتو خوندم.خوب بود..ولی فیلم مستندی که درباره بیضایی ساختی نظرمو خیلی جلب کرد.جایی پیدا میشه این فیلم؟خیلی دوست دارم ببینمش.
دوست عزیز
فیلم بیضایی جایی نیست چون هنوز مونتاژ آن تمام نشده است.
تمام شد و روی دی وی دی آمد خبرتان می کنم.
ارسال یک نظر