.
حسرت
اندیشه های سوخته
بر آفتاب تاریخ
اشکی به درازای قامت صبح
و پهنای نفس آخر
فرصت های سوخته
بر شعله انتقام
مرگ سرک کشید
از پشت در یخچال
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
درباره من
دوستان دیگر
بايگانی وبلاگ
-
▼
2008
(35)
-
▼
ژوئن
(18)
- نه زیاد عجیب ولی واقعی
- یک شعر (حسرت)
- چهل سال بیهوده
- عمو فرهنگ هم رفت
- جوانکُشی
- طاووس
- غبار نوروز
- یک شعر (بی تاب)
- حساب گری، رقابت و عشق
- کودکی: شفافیت، صداقت- بزرگسالی: حسابگری، رقابت
- فروغ و ما
- همجنس گرایی - بیماری یا انتخاب!؟
- پاورتی و دوستان - شجریان و شجریان
- دو روز در تورنتو
- راز موسیقی
- بی راهه
- گفتگو با آذر نفیسی
- خونه تکونی
-
▼
ژوئن
(18)
۲ نظر:
سلام حسین جان من همیشه سر می زنم و شعر های تو رو خیلی دوست دارم
ای حسین امان از این فرصت های سوخته . سر می زنی کامنت بذار ببینم امدی. چون می دونم تنبلی
با نشان گذاشتن از خودت مطمئین میشم که سر زدی . به هلند که نیامدی به وبلاگمان بیا
سلام مریم جان، از حالا کامنت هم می ذارم. آخه گفتم میون این همه کمنتهایی که همه شون هم عاشق تو هستند من دیگه گم میشم و محلی از اعراب ندارم. ولی از این به بعد باشه.
ارسال یک نظر